เมื่อช่วงต้นเดือนที่ผ่านมา ได้มีโอกาสเป็น Volunteer ไปช่วงงาน Creative Talk Conference 2019 #CTC2019 ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี และก็ดีใจที่ได้มีได้เป็นส่วนร่วมเล็ก ๆ ของงานที่ยิ่งใหญ่
หลังจากที่งาน Event นี้ผ่านไป ไม่กี่วันต่อมาก็มีงานกินเลี้ยงอาหารเย็นซึ่งผู้จัดงาน เลี้ยงขอบคุณทีมงานและ Volunteer ที่มาช่วยงาน โดย Volunteer ทุกคน มาช่วยด้วยใจ ไม่ได้มีค่าตอบแทนใด ๆ นอกเหนือจากประสบการณ์ที่ได้กลับไป
อิ่มอร่อยกันไปตามประสา พี่เก่ง RGB72 ผู้เป็นหัวเรือของงาน ก็ได้กล่าวขอบคุณทุก ๆ คน เล่าถึง Feedback ต่าง ๆ และแผนการของปีถัดไป
หนึ่งใน Feedback จากผู้ร่วมงาน ทำให้เราประทับใจ รู้สึกยิ้มอิ่มเอม และก็ทำให้เราครุ่นคิดมาถึงทุกวันนี้คือ
“คนจัดงานทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสมาก ๆ ตั้งใจทำงานมาก ๆ และให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดีทุก ๆ คนเลย”
การใช้ชีวิตในทุก ๆ วันของเราย้อมต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ทั้งคนในครอบครับ เพื่อนฝูง หัวหน้า ลูกน้อง เพื่อนร่วมงาน ฯลฯ แต่ละคน แต่ละบริบท หลากหลายอารมณ์ บางคนก็อารมณ์ดี บ้างก็อารมณ์ร้าย สลับสับเปลี่ยนกันไปในแต่ละวัน
วันที่จัดงานนั้นเป็นวันที่ดีของ Volunteer ทุกคนเลยหรือ? ก็ไม่น่าจะใช่ เชื่อว่าบางคนก็คงต้องมีเรื่องที่กลัดกลุ้ม เรื่องส่วนตัวที่ทำให้เป็นทุกข์และหนักใจเช่นกัน แต่ตอนทำงาน ทุก ๆ คนนั้นมี Service Mind อย่างเต็มเปี่ยม ตั้งใจทำงานกันอย่างมืออาชีพ ทั้ง ๆ ที่ค่าจ้างของ Volunteer คือเงินมูลค่า 0 บาท เวลาที่เราไปใช้บริการบางอย่าง ไม่ว่าจะเป็นร้านค้าหรือร้านอาหารต่าง ๆ บ่อยครั้งที่พนักงานมักจะมีสีหน้าที่ดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ อาจจะแสดงท่าทีไม่พอใจกับบางสิ่งบางอย่างโดยที่เราก็ไม่ทราบสาเหตุ บางทีก็เห็นใจพวกเขา พนักงานเหล่านี้มีรายได้สูงต่ำคละกันไป หากไปใช้บริการที่มีมูลค่าสูงหน่อย ก็เชื่อว่าการพบเจอพนักงานในลักษณะนี้จะยิ่งน้อยลงผันแปลไปตามค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้น ยิ่งเราจ่ายแพง พนักงานยิ่งยิ้มแย้มและเป็นมืออาชีพ เชื่อว่ารายได้ของพนักงานเหล่านั้นก็คงจะสูงขึ้นไปตามตัวเช่นกัน
ค่าจ้างของ Volunteer นั้นสูงลิบทำให้ยิ้มแย้มกัน ทำงานกันอย่างแข็งขัน? ก็อาจจะใช่ แต่มูลค่าของค่าจ้างนั้นแน่นอนว่ามันไม่ใช่มูลค่าเงิน แต่มันคือโอกาส โอกาสของการเรียนรู้ โอกาสที่ได้ลองทำอะไรใหม่ ๆ โอกาสที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น โอกาสที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของงาน
มาด้วยใจ เงินเท่าไหร่ก็ซื้อไม่ได้
